به گزارش گزارش کارآفرین نیوز؛ شرکت‌ها به دنبال کسب سود و ارزش آفرینی هستند اما در همان حال که سود خود را برداشت می‌کنند در قبال جامعه، وظایف و تعهداتی به غیر از مسئولیت سازمانی خود برعهده دارند، که آن را CSR یا مسئولیت اجتماعی می‌دانیم که معمولا از موضوعات اقتصادی و مالی فراتر می‌رود و در پیوند با جامعه، انسان‌ها و محیط اطراف است و این روزها توجه برانگیز و حساس شده است.

یک کارآفرین پیش از هر چیز به مسئولانه عمل کردن توجه دارد، به همین دلیل، هم برای کار ویژه شرکت خود تعاریفی از مسئولیت را ارائه می‌دهد و هم به مسئولیت اجتماعی شرکت خود توجه دارد تا مشخص شود مسئولانه، خیرخواهانه و اخلاقی رفتار کردن کارآفرینان موضوعی جدا از فعالیت منفعت‌خواهانه در شرکت نیست و چارچوبی اخلاقی را برای فعالیت شرکت خود تعریف کرده است و به عنوان عضوی از جامعه در امور آن مشارکت دارد.

مسئولیت اجتماعی نقطه مقابل بی‌تفاوتی

مشارکت کارآفرین در امور مربوط به مسئولیت اجتماعی که طیف گسترده ای از فعالیت های فرهنگی، اجتماعی، محیط زیستی و امور خیریه را دربرمی گیرد، می تواند شامل تعهداتی مانند تعهد در قبال حفظ محیط زیست و اکوسیستم، تعهد در قبال رعایت عدالت و شایسته سالاری در استخدام نیروها، تعهد در قبال برآورده کردن نیازهای ضروری کارمندان و خانواده های آنها، تعهد در قبال ارائه محصولات کاملا سالم و بدون هیچ گونه مضرات برای انسان، تعهد در قبال صرف درآمدها در راههای غیرخلاف و غیرقانونی و در مسیر پیشرفت و توسعه، تعهد در قبال رفتار انسانی با تمامی افراد جامعه، تعهد در قبال رعایت حقوق مصرف کنندگان در صورت تولید کالا یا ارائه خدمت، باشد که البته این فعالیت ها را با منابع شرکت به انجام می رساند.

کارآفرین نمی تواند نسبت به محیط خود بی تفاوت باشد ، مسئولیت اجتماعی در نقطه مقابل بی‌تفاوتی قرار دارد تا جایی که مسئولیت در قبال جامعه به بخشی از ارزش‌ها و سیستم اعتقادی کارآفرین تبدیل می‌شود که او را هر روزه به انجام تعهدات خود در قبال دیگران ترغیب می‌کند تا زمینه ارتقای کیفی و بهبود زندگی در جامعه فراهم شود.

مسئولیت اجتماعی ابزاری برای بیشینه کردن منفعت

یک کارآفرین می‌کوشد که پایبندی به اخلاق، صداقت و اصول انسانی را در شرکت خود نهادینه کند، در این راستا مسئولیت اجتماعی می‌تواند کارکنان را به این سمت هدایت کرده و آنها را طوری پرورش دهد که اصول اخلاقی را در کارهایشان مدنظر قرار دهند همین اتفاق یاریگر کارآفرین برای افزایش بهره وری کارکنان و همراهی بیشتر آنها با مدیران خود خواهد بود.

البته منافع مسئولیت اجتماعی سازمان فقط برای جامعه نیست، یک کارآفرین می‌داند که منافع اقدامات مسئولیت اجتماعی به خود سازمان یا شرکت نیز باز می‌گردد و منفعت شرکت را بیشینه می کند از جمله اینکه شرکت رویکرد اخلاقی‌تر و منسجم‌تری پیدا می‌کند و همین رویکرد باعث افزایش بهره وری و افزایش قابلیت های رقابتی در شرکت می‌گردد و همچنین از بخشی از هزینه‌های تبلیغاتی شرکت در راستای خوش نامی بالاخص در بلندمدت می‌کاهد ولو اینکه هدف تبلیغاتی در پشت این فعالیت ها نباشد بالاخص اینکه ذینفعان و جامعه نسبت به موفقیت شرکت حساس می شوند و تمایل به موفقیت شرکت پیدا می کنند که این حساسیت می تواند عامل مهم پیش‌برنده‌ای در مقاطع مختلف باشد.

برندینگ و تصویر بیرونی

زمانی که یک شرکت در بیانیه خود یا در اعلام ارزش های سازمانی اش به مسئولیت اجتماعی می پردازد و خود را پایبند به آن اعلام می کند و در عمل بطور مستمر به مسئولیت های اجتماعی خود توجه دارد و این مسئولیت را عملیاتی می نماید و آن را بخشی از هویت سازمانی اش معرفی می کند، این آرمان ها و رفتارها تاثیر جدی بر محیط پیرامونی و حتی کارکنان گذاشته و مانند چسبی عمل می کند که قطعات پازل مانند تصویر بیرونی از شرکت را در کنار یکدیگر قرار می‌دهد و در ارتقای برندینگ شرکت موثر عمل می نماید.

کارآفرینان چون از تاثیرات مسئولیت اجتماعی خود آگاهند و می دانند که عمل به مسئولیت اجتماعی چه میزان در ارتقای برندینگ شرکت اثرگذار است، آن را به عنوان شخصیت ابدی سازمان معرفی کرده و با این جهت استراتژیک، مبنایی برای موفقیت شرکت پایه ریزی می کنند.

برداشت و واکنش واقع بینانه

آدام اسمیت جمله ای دارد که می گوید: " توقع ما برای غذا خوردن از خیرخواهی قصاب، یا نانوا نیست بلکه از توجه آن ها به منافع فردی خود است." وی با این جمله می خواهد بگوید که ما نباید توقع داشته باشیم که قصاب یا نانوا برای سیر کردن ما کارشان را انجام دهند آنها به دنبال منافع خود هستند.

جامعه مخاطب کارآفرین نیز باید متوجه باشد که برداشت و واکنش غیرواقع بینانه نسبت به کارآفرین نداشته باشد، کارآفرین هر چه قدر هم نسبت به مسئولیت اجتماعی اش حساس باشد باز هم به دنبال منافع و ارزش اقتصادی است و اگر منافع او تامین نشود طبعا موضوعی به نام مسئولیت اجتماعی نیز وجود نخواهد داشت بنابراین نقطه مطلوب جایی است که کارآفرین منافع مشروع ناشی از ارزش آفرینی خود را برمی دارد و به مسئولیت اجتماعی خود نیز توجه دارد و با ایجاد ارزش اقتصادی، برای جامعه مفید واقع می شود، در عین حال محیط پیرامون و اکوسیستم محیطی نیز یاریگر کارآفرین و فعالیت های تجاری او خواهند بود.