به گزارش کارآفرین نیوز، این ایده عموماً به «جان مینارد کینز» نسبت داده می شود، کسی که گفته بود مخارج مصرف کنندگان به نفع اقتصاد است، چون مخارج یک شخص نظیر خرید نان و مایحتاج عمومی باعث ایجاد درآمد برای اشخاص دیگر می شود.

به عبارتی تناقض خست یا پارادوکس صرفه جویی بر این باور است که پس اندازهای شخصی در مجموع زیان آور است.

به همین خاطر، وقتی که اشخاص به جای خرج کردن پس انداز می کنند، آن ها باعث زیان کلی می شوند چون کسب و کارها به اندازه کافی درآمد نداشته و مجبور هستند تا برخی کارمندان خود را اخراج کنند؛ بنابراین در تناقض خست، عقیده بر آن است که افزایش نرخ پس اندازهای شخصی باعث کاهش درآمد افراد و در نتیجه آن صاف شدن یا کاهش کل نرخ پس اندازها در میان مدت و بلند مدت می شود.

از تناقض خست با نام های دیگری نظیر تناقض پس انداز، پارادوکس صرفه جویی، تناقض صرفه جویی و پارادوکس خست، معمای خست یا ترکیبی از این واژگان یاد می شود.

تناقض خست فقط یک نظریه است و یک حقیقت نیست و بارها توسط اقتصاددانان غیر کینزی مورد بحث و چالش قرار گرفته است.

یکی از اصلی ترین استدلال ها در برابر تناقض خست این است که وقتی مردم شروع به افزایش پس اندازهای بانکی می کنند، بانک پول بیشتری برای قرض دادن دارد که عموماً باعث کاهش نرخ سود شده و با افزایش وام های بانکی مخارج عمومی افزایش می یابد.