به گزارش کارآفرین نیوز، بی تردید موتور توسعه و رشد اقتصادی کشورها، شرکت‌های دانش بنیان بوده و در گام اول برای تاسیس شرکت‌های دانش بنیان باید، تعریف درستی از آن ارائه شود.

شرکت‌های دانش بنیان در ادبیات اقتصادی جهان واژه جدیدی بوده و در بسیاری از کشورها هنوز تعریف خاصی از آن ارائه نشده است.

بررسی مقالات علمی حکایت از این دارد که این واژه معادل با «سازمان دانش محور» ، «شرکت‌های کوچک دانش مبنا»، «شرکت‌های فناوری محور» و «شرکت‌های کوچک نوآور» است.

اولین بار در سال ۱۹۷۹ شرکت‌های فناوری محور معرفی شد که این شرکت‌ها متکی بر نوآوری و اختراعات علمی بودند، از سوی دگیر هدف این شرکت‌ها، تجاری سازی نوآوری‌های تاسیس شده بود.

نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد این بوده تعاریف شرکت‌های دانش بنیان، در سه طبقه دسته بندی می‌شود، در دسته اول شرکت‌ها دانش بنیانی که بر روی ورودی متمرکز هستند، دسته دوم شرکت‌های دانش بنیانی که بر روی خروجی متمرکز هستند و در دسته سوم کل زنجیره ارزش شرکت‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد.

در داخل کشور نیز، تعاریف متنوعی در این خصوص مشاهده می‌شود، برخی شرکت‌های دانش بنیان را موسساتی می‌دانند که از دارایی‌های دانش خود به عنوان منبع اصلی مزیت رقابتی بهره می‌برند. در واقع در این سبک تعریف مهم‌ترین دارایی شرکت‌ها، دارایی فکری محسوب می‌شود.

دانش بنیان‌ها؛ محرک اصلی اقتصاد

برخی نسبت نیروهای متخصص به کل کارکنان را ملاک قرار می‌دهند، در این شرکت‌ها تحقیق و توسعه بیشتری صورت می‌گیرد و رشد و توسعه متکی بر فناوری است.

در حالت کلی براساس ماده یک قانون حمایت از شرکت‌های دانش بنیان، شرکت‌ها، موسسات خصوصی یا تعاونی که به منظور هم افزایی علم و ثروت، توسعه اقتصاد دانش محور، تحقق اهداف علمی و اقتصادی و تجاری سازی نتایج تحقیق و توسعه، در حوزه فناوری‌های برتر و با ارزش افزوده فراوان به ویژه در تولید نرم افزارهای مربوطه تشکیل می‌شوند، به عنوان شرکت‌های دانش بنیان شناخته می‌شوند.

هر چه هست، شرکت‌های دانش بنیان با هر تعریف به عنوان محرک اصلی اقتصاد شناخته می‌شوند و حتی یکی از اصلی‌ترین مباحت اقتصاد مقاومتی همین شرکت‌های دانش بنیان هستند، اهمیت این موضوع آنقدر بالا بوده که سال ۱۴۰۱ نیز به دانش بنیان نامگذاری شده است.

با وجود اینکه تمامی مسئولین بر اهمیت شرکت‌های دانش بنیان واقف هستند، اما این شرکت‌ها با چالش‌های مختلفی مواجه هستند.

یکی از اصلی‌ترین چالش‌های این شرکت‌ها به داوری توسط دیگر شرکت‌های دانش بنیان مربوط می‌شود که در این مرحله ممکن است ایده افراد مورد سرقت قرار گیرد.

علاوه بر این از آنجایی که این شرکت‌ها چالش‌های بسیار مهمی را برطرف می‌نمایند، تولیدات آنان هزینه بر بوده، حمایت مالی صورت گرفته در این حوزه قابل قبول نبوده است و نیاز است بانک‌ها در این زمینه ورود نمایند.

مسئله بعدی به عرضه دستاوردهای این شرکت‌ها مربوط می شود، بسیاری از تولیدات این کشورها قابلیت رقابت در سطح جهان را داشته و نیاز است وزارت امور خارجه توجه ویژه ای در زمینه معرفی محصولات دانش بنیان داخلی د اشته باشد، درواقع دیپلماسی دانش بنیانی در وزارت امور خارجه حکمفرما شود.

آنچه مشخص است، ایران به دلیل تخاصم خارجی، همواره در معرض تحریم قرار دارد و توجه ویژه به شرکت‌های دانش بنیان سبب خواهد شد، در شرایط تحریمی کمترین فشار اقتصادی بر کشور تحمیل شود.

نویسنده: مرصاد قربان نژاد