به گزارش کارآفرین نیوز؛ مقایسه عملکرد دو دولت پیشین و فعلی در مورد نحوه مواجهه با دلار ۴۲۰۰ تومانی می تواند بیانگر سیاست های آنها در اقتصاد کشور باشد.

اولین تفاوت عملکرد دو دولت این است که دولت پیشین طی هشت سال، نه تنها یارانه دریافتی مردم را افزایش نداد بلکه خواستار انصراف مردم از گرفتن یارانه بود و خودش هم در مقاطعی اقدام به قطع یارانه برخی افراد نمود، اما دولت سیزدهم مبلغ یارانه را به ۳۰۰ و ۴۰۰ هزار تومان برای دهک های مختلف جامعه افزایش داد و مقرر کرده که کالابرگ الکترونیکی چهار کالا را به قیمت شهریور ۱۴۰۰ ارائه دهد.

همچنین دولت دوازدهم، دلار ۴۲۰۰ تومانی را به جز برای ۵ گروه کالایی روغن، مرغ و تخم مرغ، شیر و لبنیات، دارو و آرد، مرحله به مرحله حذف نمود تا جایی که برخی کالاها با وجود دریافت دلار ۴۲۰۰ تومانی ۳ تا ۵ برابر افزایش قیمت داشتند.

اما دولت سیزدهم پرداخت ارز ترجیحی را متوقف کرد و ضمن افزایش یارانه دریافتی خانواده ها، اقدام به آماده سازی زیرساخت ها برای ارائه کالابرگ الکترونیکی کرد. علاوه بر این، به طور آزمایشی طرح جدید نان در استان زنجان اجرایی شد.

از دیگر موارد مورد توجه، میزان افزایش حقوق و دستمزد کارگران به عنوان دهک های کم درآمد است که در سال های ۱۳۹۸، ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ به ترتیب ۳۶ درصد، ۲۱ درصد و ۳۹ درصد افزایش یافت، ولی در سال ۱۴۰۱ به میزان ۵۷ درصد افزایش داشت.

علاوه بر این، دولت دوازدهم، پرداخت دلار ۴۲۰۰ تومانی را پایه گذاری کرد و طی چهار سال قریب ۷۵ میلیارد دلار ۴۲۰۰ تومانی را به بیش از ده ها قلم کالای ضروری و غیرضروری پرداخت نمود، در حالی که هزینه دولت در سال ۱۴۰۰ حدود ۱۱۰ درصد افزایش داشت، ولی دولت سیزدهم سهمیه دلار ۴۲۰۰ تومانی را پایان داد، در حالی که هزینه های دولت در سال ۱۴۰۱ تنها ۵ درصد افزایش یافت.