به گزارش کارآفرین نیوز؛ در ماده ۶۴ قانون کار آمده است: "مرخصی استحقاقی سالانه کارگران با استفاده از مزد و احتساب چهار روز جمعه، جمعا یک ماه است. سایر روزهای تعطیل جزو ایام مرخصی محسوب نخواهد شد. برای کار کمتر از یک سال، مرخصی مزبور به نسبت مدت کار انجام یافته محاسبه می‌شود. "اما خیلی از کارگران از تمام مرخصی خود استفاده نمی کنند و اوقات مرخصی استحقاقی خود را نیز سر کار حاضر هستند با این وجود، چه میزان از مرخصی باقی مانده آنها در پایان سال، محاسبه و پرداخت می شود؟

دستورالعمل قبلی به نام دستورالعمل شماره ۳ اداره کل تنظیم و نظارت بر روابط کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی که در خردادماه ۱۳۸۷ ابلاغ شده بود و بر اساس آن عمل می شد، اما اکنون منسوخ و ابطال شده است، اینگونه بود که "به موجب ماده ۷۱ قانون کار جمهوری اسلامی ایران در صورت فسخ یا خاتمه قرارداد کار یا بازنشستگی و از کارافتادگی کلی کارگر یا تعطیلی کارگاه، مطالبات مربوط به مدت مرخصی استحقاقی کارگر به وی و در صورت فوت او به ورثه او پرداخت می شود.

با توجه به رویه های متفاوت مراجع حل اختلاف، به منظور ایجاد وحدت رویه، لازم است در محاسبه مطالبات مربوط به مرخصی ذخیره شده کارگران، تمام پرداخت هایی که در روزهای کار به کارگر تعلق می گیرد به استثنای آن دسته از مزایا (اعم از نقدی یا غیر نقدی) که پرداخت آن مستلزم حضور در محل کار است (از قبیل ناهار، ایاب و ذهاب و… ) منظور شود."

اما در اسفند ماه ۱۳۹۹ دیوان عدالت اداری، اقدام به صدور رای و ابطال دستورالعمل شماره ۳ اداره کل تنظیم و نظارت بر روابط کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نمود.

در رای دیوان هیات عمومی عدالت اداری که از آن پس مبنای محاسبه پرداخت ذخیره مرخصی کارگران است، آورده شده: " بر اساس ماده ۷۱ قانون کار جمهوری اسلامی ایران مصوب سال ۱۳۶۹: «در صورت فسخ یا خاتمه قرارداد کار یا بازنشستگی و از کارافتادگی کلی کارگر یا تعطیلی کارگاه، مطالبات مربوط به مدت مرخصی استحقاقی کارگر به وی و در صورت فوت او به ورثه او پرداخت می شود» و بنا به حکم مقرر در ماده ۶۴ قانون مذکور، مرخصی استحقاقی کارگران بر مبنای مزد آنها محاسبه می گردد.

نظر به اینکه به موجب ماده ۳۵ قانون کار مزد عبارت است از: «وجوه نقدی یا غیرنقدی یا مجموع آنها که در مقابل کار به کارگر پرداخت می شود» و مطابق رای وحدت رویه شماره ۸۶۱ـ ۱۳۸۷/۱۲/۱۳ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری: «مرخصی ذخیره شده، ایامی است که کارگر مشمول قانون کار با وجود حق استفاده از مرخصی با دریافت مزد قانونی از آن برخوردار نشده بلکه عملا به کار اشتغال داشته است، بنابراین استحقاق او به استفاده از تمام دریافتی ایام اشتغال به خدمت بر اساس قانون کار و مقررات مربوط به آن محرز است»، بنا به مراتب فوق دستورالعمل شماره ۳ اداره کل تنظیم و نظارت بر روابط کار که بر مبنای آن مزایایی که پرداخت آنها مستلزم حضور در محل کار است از شمول عنوان مطالبات مربوط به مرخصی ذخیره شده کارگران خارج شده است، خلاف قانون و خارج از اختیار بوده و مستند به بند ۱ ماده ۱۲ و ماده ۸۸ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲ ابطال می شود."

بر این اساس و با رای دیوان عدالت اداری، مزایایی که کارگر با حضور در محل کار دریافت می کند، به مرخصی ذخیره شده کارگران نیز تعلق می گیرد و باید در مرخصی ذخیره شده محاسبه و پرداخت شود.