به گزارش کارآفرین نیوز، با رشد جمعیت شهرنشین، تعداد وسایل نقلیه و سفرهای درون شهری، افزایش قابل توجهی یافته است. این تغییر فزاینده در برخی شهرها و کشورها از جمله کشورهای آسیای جنوب شرقی بسیار چشمگیر بوده است.

افزایش امکانات حمل و نقل درون شهری از مهم ترین ارکان آسایش عمومی در کلانشهرها محسوب می شود اما گاهی دسترسی سریع به برخی محلات با خودروهای عمومی امکانپذیر نیست و ضرورت استفاده از خودروهای شخصی احساس می شود.

پارکینگ؛ بخش مهمی از هر سفر به ویژه سفرهای درون شهری محسوب می شود. تحقیقی توسط گروه مشاوران بوستون (BCG) در سال ۲۰۱۸ در کوالالامپور نشان داد افراد برای یافتن جای پارک خودرو به طور میانگین ۲۵ دقیقه در خیابان ها سرگردان هستند.

البته این مدت، به غیر از زمانی است که افراد در نقاط پرترافیک سپری می کنند که میانگین ۵۳ دقیقه برآورد شده است که شاید بخشی از آن ترافیک هم به دلیل سرگردانی سایر خودروها در جستجوی جای پارک و کاهش سرعت عبور و مرور، اتفاق افتاده باشد.

دغدغه یافتن جای پارک مناسب موجب می شود بسیاری از افراد، تصمیم بگیرند پیش از موعد مقرر به حوالی محل کار خود برسند تا بتوانند جای پارک مناسبی بیابند که این موضوع نیز خود، موجب اتلاف وقت بسیار می شود.

در بسیاری از شهرها، با افزایش تعداد پارکینگ های مسقف و استفاده از فناوری پلاک خوانی (LPR) که سال ها مورد استفاده پلیس بوده است توانستند تا حدودی بر این معضل غلبه کنند. اما تمام فناوری های موجود، بیشتر در پارکینگ های مسقف و پارکینگ های خصوصی کاربرد دارند. از سویی، گنجایش این پارکینگ ها به اندازه ای نیست که بتوانند تمام خودروها را در خود جای دهند.

تقریبا تمام افراد این تجربه را دارند که برای انجام کاری کوتاه مدت که شاید در حد چند دقیقه طول کشیده، بیش از نیم ساعت باید به دنبال جای پارک گشته اند. گاهی افراد از حومه شهر ناچارند برای انجام امور کوتاه با خودروی شخصی به شهر وارد شوند و در بدو ورود به شهر بتوانند با پارک خودروی خود در محل های مجاز، ادامه سفر را با سرویس های حمل و نقل عمومی ادامه دهند.

اما از آنجا که دسترسی به پارکینگ در نزدیکی پارک سوارها معمولا به آسانی مقدور نیست، افراد با خودروی شخصی به خیابان های اصلی شهر وارد می شوند و به این ترتیب، تعداد خودروهای تک سرنشین در شهر افزایش می یابد.

در ترافیک شهری، بسیاری از خودروها در حاشیه خیابان پارک می شوند اما نحوه پارک و مدت زمان استفاده از جای پارک، اگر به شکل قانونمند، از پیش تعیین شده باشد افراد برای یافتن پارکینگ، معطل و سرگردان نمی شوند.

استفاده از اپلیکیشن های مختص پارکینگ های مسقف و یا سامانه بازشناسی با امواج رادیویی (RFID) یا همان رادیو شناسه که ورود و خروج خودروها به پارکینگ مسقف و محصور را در کمترین زمان ممکن امکانپذیر می سازد در خیابان ها میسر نیست.

اینجاست که وجود اپلیکیشنی برای فضای مجاز پارک خودرو در حاشیه خیابان ها ضروری به نظر می رسد.

آسیا موبیلیتی (Asia Mobiliti)؛ پارکبان هوشمند

پارکینگ های کنار خیابان؛ از اصلی ترین انتخاب های افراد برای رسیدگی به امور کوتاه مدت هستند تا بتوانند خودروی خود را در کنار خیابان پارک کرده و به محض اتمام کار، به آن دسترسی داشته باشند.

بسیاری از افراد ترجیح می دهند بخشی از مسیر خود را تا دسترسی به سرویس های حمل و نقل عمومی، با خودروی شخصی بپیمایند و سفرهای ترکیبی را در اولویت قرار می دهند. پیش از آغاز روز کاری، دستیابی سریع به جای پارک بسیار حائز اهمیت است.

در حاشیه خیابان ها، همیشه پارکبان ها مسئولیت کنترل پارکینگ های کنار خیابان را برعهده دارند اما این امر نیز به دلیل زمانبر بودن، ترافیک ایجاد می کند.

راماچاندرا مانیندی (Ramachandra Muniandy) با راه اندازی استارتاپی در سال 2019 توانست مشکل یافتن جای پارک در خاشیه خیابان را نیز برطرف سازد.

این استارتاپ با طراحی اپلیکیشنی بر پایه سه رشته اینترنت اشیا (IoT) و تله ماتیک(TeleMatic)؛ فناوری حمل و نقل درون شهری، و جابه جایی به عنوان سرویس (MaaS) توانستند به عنوان یکی از پیشگامان فناوری های حمل و نقل درون شهری در مالزی و آسیا شناخته شوند.

مقامات شهری نیز تلاش کرده اند تمام خیابان ها را به سنسورهایی مجهز کنند که اطلاعات هر جای پارک حاشیه خیابان را به صورت لحظه ای به روز رسانی می کنند.

این اپلیکیشن که از فناوری لایدار (Lidar) استفاده می کند در لحظه، می تواند نزدیک ترین جای پارک را براساس آنتن دهی موبایل یا GPS به راننده پیشنهاد دهد. استارتاپ مالزیایی با استفاده از این فناوری توانسته است اپلیکیشنی طراحی کند که اطلاعات لحظه ای موقعیت های ترافیکی و پارکینگ های مجاز موجود در کنار خیابان را به راننده اطلاع دهد.

تقریبا تمام خیابان های مالزی به پارک سوارهایی مجهز شده اند تا افراد بتوانند خودروی خود را در پارکینگ بگذارند و با سامانه حمل و نقل عمومی به ادامه سفر خود بپردازند و حالا افراد می توانند با احتساب زمان تقریبی رسیدن به خیابان مد نظر، پارکینگ مسقف یا جای پارکی در حاشیه خیابان و در نزدیکی پارک سوار (پایانه) بیابند تا در هنگام ورود به خیابان بدون فوت وقت، خودرو را در محل تعیین شده در اپلیکیشن پارک نمایند.

لایدار (Lidar) که به نوعی همان رادار لیزری پرکاربرد در علوم جوی و هواشناسی، راه سازی، اکتشاف میادین نفتی، نقشه برداری با پهپاد و بسیاری علوم دیگر است می تواند با استفاده از امواج نوری، امکان مسافت سنجی و مدلسازی سه بعدی فوق العاده سریع از محیط های شهری و غیرشهری را برای اطلاع مسئولین شهری از وضعیت عبور و مرور در شهر میسر سازد.

این استارتاپ اخیرا در مشارکتی تحقیقاتی با دانشگاه موناش، برای ورود سیگنال های با فرکانس موج میلی متر (mmWave) به سیستم پارکینگ تلاش می کند. در دو سال پیاپی، این استارتاپ در فهرست دیجراتی ۵۰ (Digerati50) مالزی که پیشتازان اقتصاد دیجیتال این کشور را شامل می شود قرار گرفته است.

پیش زمینه های تلاش برای راه اندازی استارتاپ

راماچاندرا در سال ۲۰۰۹، سیستمی طراحی کرد که مشابه ویز (Waze) و گوگل مپز (Google Maps) کار می کرد. این سیستم می توانست با دریافت و تحلیل جمعی اطلاعات دریافتی از جی پی اس (GPS) و آنتن دهی گوشی های هوشمند رانندگان در هر خیابان، شرایط ترافیکی لحظه ای را در خیابان تخمین بزند.

راماچاندرا ؛ هم - بنیانگذار استارتاپ می گوید: در کودکی، همیشه به جابجایی از نوع خاص علاقه داشتم و خود را در قالب یک مهندس هوافضا تجسم می کردم. اما بحران اقتصادی سال ۱۹۹۸، رویاهای مرا در جاده جدیدی به حرکت درآورد و تصمیم گرفتم در رشته فناوری اطلاعات (IT)، تحصیل کنم.

در استارتاپی در حوزه بیوانفورماتیک (زیست داده ورزی) و هوش مصنوعی (AI) به عنوان برنامه نویس تحلیلی و توسعه دهنده نرم افزار مشغول به کار شدم. پس از چهار سال توانستم در تیم ذخایر جهانی شرکت بین المللی Shell IT بپیوندم.

این نرم افزار اولین بار در اکتبر ۲۰۱۹، در شرکت اریون (Orion) که وظیفه جابجایی مسافران را بین باند و سالن ورودی در فرودگاه بین المللی کوالالامپور (KLIA) بر عهده داشت مورد استفاده قرار گرفت.

به دلیل کثرت پروازها در این فرودگاه، اتوبوس های شاتل فرودگاهی به شکل مداوم باید در پارکینگ های LTCP (مختص خودروهای شش چرخ و بیشتر) در رفت و آمد باشند. بنابراین امکان شناسایی ایرادات نرم افزار و اپلیکیشن در این مکان، به شکل پیوسته و منسجم وجود داشت.

اما با آغاز سال ۲۰۲۰، کووید – ۱۹ همه چیز را به هم ریخت و بدین ترتیب راماچاندرا، تلاش کرد تا راه را به گونه ای دیگر هموار کند و استارتاپ آسیا موبیلیتی را راه اندازی کرد.

این استارتاپ همچنین برای راه اندازی قطب اطلاعاتی به نام OMNImile برای گردآوری داده های میکروترانزیت ها (Microtransit) یا همان سرویس های حمل و نقل اشتراکی مانند تاکسی های هوشمند اقدام کرده است. داده های دقیق دریافتی از جابجایی های ترافیکی در ساعات مختلف شبانه روز در مناطق مختلف می تواند به متولیان امور شهری برای کاهش ترافیک و برقراری بهتر نظم ترافیکی در شهر، کمک شایان توجهی نماید.