به گزارش کارآفرین نیوز؛ بر اساس ماده ۲ قانون کار، کارگر از لحاظ این قانون کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق‌السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست‌کارفرما کار می‌کند، این در حالی است که قانون برای میزان مزد کارگر، فرمول هایی درنظر گرفته است.

در ماده ۱۶۷ قانون کار بر تاسیس شورای عالی کار تاکید شده و اعضای آن را مشخص نموده است، این شورا موظف است همه ساله حداقل دستمزد کارگران را مشخص نماید.

با مشخص شدن دستمزد کارگران، مزد هر ساعت کار برابر است با مزد روزانه تقسیم بر ۷.۳۳

علاوه بر این، میزان مزد هر ساعت اضافه کاری برابر است با مزد ساعتی ضربدر ۱.۴ البته اضافه کار در قانون کار دارای قوانین مشخصی بوده و برای محاسبه حقوق آن شرایطی وجود دارد. میزان کار محول شده از سوی کارفرما به کارمند در خارج از ساعت کار قانونی به عنوان اضافه کار محاسبه می شود به طور ساده تر اضافه کاری را اینطور می توان بیان کرد که اگر کارکرد یک فرد در طول روز یا ماه بیشتر از کارکرد موظفی باشد، مشمول دریافت حقوق اضافه کاری می شود.

اگرچه شورای عالی کار، حق اولاد را مشخص و اعلام می کند، ولی حق اولاد نیز برابر است با سه برابر حداقل حقوق روزانه مصوب.

از سوی دیگر، جمعه کاری با فرض تعطیل شدن روز دیگر، برابر است با مزد ساعتی ضربدر ۱.۴ ضربدر تعداد ساعات جمعه کاری و جمعه کاری با فرض تعطیل نشدن روز دیگر، برابر است با مزد ساعتی ضربدر ۱.۸ ضربدر تعداد ساعات جمعه کاری.

یکی دیگر از آیتم های دستمزد کارگران، فوق العاده شب کاری است که برابر است با مزد ساعتی ضربدر ۳۵ درصد ضربدر ساعات شب کاری. فوق العاده نوبت کاری (شیفت صبح و عصر) نیز برابر است با مزد ساعتی ضربدر ۱۰ درصد ضربدر ساعات شیفت.

بسیاری از مشاغل هستند که در تمامی ساعات شبانه روز مشغول به فعالیت هستند و کارکنان باید ساعات کاری خود را در شیفت ها و نوبت کاری های متفاوت بگذرانند. بدین منظور طبق قانون کار این مشاغل به علت فشار کاری که به کارکنان خود وارد می کنند، می بایست مبلغی به عنوان فوق العاده نوبت کاری در نظر بگیرند.

فوق العاده نوبت کاری در شیفت صبح و عصر و شب برای کارگرانی که این آیتم را دارند برابر است با مزد ساعتی ضربدر ۱۰ درصد ضربدر ساعات شیفت و فوق العاده نوبت کاری در شیفت صبح و شب یا عصر و شب برابر است با مزد ساعتی ضربدر ۲۲.۵ درصد ضربدر ساعات شیفت.

حق سنوات هم از مواردی است که اطلاع کارگران از نحوه محاسبه آن مناسب است. به استناد ماده ۲۴، و تبصره ۴ ماده ۷ قانون کار کارفرمایان موظفند به کارگری که مطابق قرارداد، یک سال یا بیشتر، به کار اشتغال داشته است برای هر سال سابقه (اعم از متوالی یا متناوب) به نسبت مدت کارکرد، مزایای قانونی پایان کار (سنوات) را بر مبنای هر سال یک ماه آخرین مزد (حقوق) به عنوان مزایای پایان کار (سنوات) پرداخت نمایند. بر این اساس، حق سنوات برابر است با مزد ماهانه تقسیم بر ۳۶۵ و سپس ضربدر تعداد روزهای کارکرد، یعنی در واقع اگر کارگری کل سال را در یک شرکت کار کرده باشد، برابر است با همان مزد ماهانه.

محاسبه عیدی نیز به این گونه است که برابر است با مزد ماهانه تقسیم بر ۳۶۵ و سپس ضربدر ۲ و ضربدر تعداد روزهای کارکرد، به عبارتی اگر کارگری کل سال را در یک شرکت کار کرده باشد، برابر است با دو برابر مزد ماهانه. البته در این مورد، شورای عالی کار، سقف تعیین می کند و نباید میزان عیدی بیش از سقف منظورشده لحاظ شود بطوریکه حداقل عیدی، دو برابر حداقل حقوق وزارت کار و حداکثر عیدی، سه برابر حداقل حقوق وزارت کار خواهد بود.